Σοβαρά
κονδύλια έχουν διατεθεί κυρίως από τα
Μετοχικά Ταμεία για τα θέρετρα των αξκών
και καλώς διετέθησαν, γιατί είναι ο
μόνος χώρος αναψυχής για την πλειονότητα
των αξκών, μη έχοντες διαχρονικά
οικονομική δυνατότητα σε άλλου είδους
χώρους αναψυχής.
Τίποτα
όμως ψιχία δεν περισσεύουν προκειμένου
να δημιουργηθούν υποφερτά θέρετρα και
για τους υπαξιωματικούς;
Ποια
λογική, ηθική και νομικίστικη δολιχοδρομία
προβλέπει την ύπαρξη εξοπλισμένων
παραθεριστικών κέντρων (μοτέλ, μπανγκαλόου
κλπ.),
ΜΟΝΟ
για τους αξιωματικούς, τις οικογένειες
των αξιωματικών και τους φιλοξενουμένους
των αξιωματικών;
Ο
φερόμενος ως δημοκρατικός τρόπος ζωής
μας και ο καταστατικός χάρτης, δεν
απαγορεύουν τέτοιες διακρίσεις για
τους εργαζομένους με όμοιες συνθήκες;
Μήπως
οι διοικούντες θεωρούν ότι οι υπαξιωματικοί
έχουν οικονομική ευχέρεια και δυνατότητα
άνετης ψυχαγωγίας, ή μήπως θεωρούν ότι
το προαναφερόμενο απ' αυτούς έργο δεν
είναι κοπιώδες και δεν υπάρχει ανάγκη
αναψυχής;
Επειδή
πιστεύω ότι όποια διακριτική αντίληψη
και αν υπάρχει στην ψυχαγωγία των
αξιωματικών και υπαξιωματικών είναι
πια ξεπερασμένη, γι’ αυτό και θεωρώ
απαράδεκτη την αδιαφορία των αρμοδίων
στο σοβαρό θέμα της αναψυχής των
υπαξιωματικών και αντίθετη με
τον ισοπεδωτικό τρόπο ζωής της αληθινής
δημοκρατίας.
Γεώργιος
Εμμανουηλίδης
